PROGRAM OCHRONY ŚRODOWISKA DLA GMINY HAJNÓWKA NA LATA 2004 - 2011

Wprowadzenie

Konstytucja Rzeczpospolitej Polskiej, przyjęta w 1997 roku stwierdza, że Polska - kierując się zasadą zrównoważonego rozwoju - zapewnia ochronę środowiska naturalnego. Nakłada ona również na władze publiczne obowiązek zapewnienia bezpieczeństwa ekologicznego współczesnemu i przyszłym pokoleniom.

W 2000 roku sporządzony został dokument programowy II Polityka ekologiczna państwa, który w 2001 roku został przyjęty przez Sejm. Ustala on cele ekologiczne do 2010 i 2025" roku. II Polityka ekologiczna państwa zakłada, że niepodważalnym kryterium obowiązującym na każdym szczeblu jej realizacji - także regionalnym i lokalnym – jest człowiek, jego zdrowie oraz jakość środowiska, w którym żyje i pracuje.

Człowiek jest ściśle związany w swojej działalności z systemem przyrodniczym (ziemia, woda, powietrze, zasoby i różnorodność biologiczna, oraz ekosystemy). Zachowanie równowagi w tym związku wymaga racjonalnego zarządzania wieloma czynnikami wpływającymi na stan środowiska, tj.:

• dostępem do zasobów środowiska,
• racjonalnym użytkowaniem zasobów przyrodniczych,
• zapobieganiem powstawaniu negatywnych skutków działalności gospodarczej,
• likwidacją niekorzystnych skutków działalności gospodarczej.

Podstawowym celem II Polityki ekologicznej państwa Jest zapewnienie bezpieczeństwa ekologicznego kraju, przy założeniu, że odpowiednia regulacja korzystania ze środowiska przyczyni się do eliminacji zagrożeń dla jakości i trwałości zasobów przyrodniczych. Przy jej realizacji powinny być przestrzegane następujące zasady:

• zrównoważonego rozwoju —jako zasada podstawowa,
• przezorności - przewidująca, że rozwiązywanie pojawiających się problemów powinno następować po stronie bezpiecznej oraz związana z nią zasada wysokiego poziomu ochrony środowiska,
• integracji polityk: ekologicznej i sektorowych,
• równego dostępu do środowiska przyrodniczego, w kategoriach równoważenia szans człowieka i przyrody oraz sprawiedliwości międzypokoleniowej, międzyregionalnej i międzygrupowej,
• regionalizacji w ramach ekosystemów europejskich oraz regionalizacji w stosunku do obszarów o zróżnicowanym stopniu przekształcenia i degradacji z równoczesnym rozszerzeniem uprawnień samorządu terytorialnego i wojewodów,
• uspołecznienia,
• ”zanieczyszczający płaci”,
• prewencji - przeciwdziałanie negatywnym skutkom dla środowiska powinno być podejmowane na etapie planowania i realizacji przedsięwzięć,
• stosowania najlepszych dostępnych technik (BAT ~ Best Available Technique),
• klauzul zabezpieczających, umożliwiających państwom członkowskim stosowanie ostrzejszych kryteriów w porównaniu z wymogami prawa wspólnotowego, skuteczności ekologicznej i efektywności ekonomicznej.